| | | | | |
|
Dünyanın en sakar detektifi bundan yaklaşık kırk yıl önce doğdu. Müfettiş Clouseau, ilk kez 1963 yılında Pink Panther/Pembe Panter filmiyle dünya seyircilerinin huzuruna çıktı. Çok iyi niyetli; ama olabildiğince beceriksiz bir detektifti. En olmayacak anlarda öte beriye takılıp yere kapaklanmakta üstüne yoktu, mesela; ama o kendisini her sorunu çözümleyen acar bir detektif sanıyordu. Clouseau, ona hayat veren kişinin Peter Sellers olması sayesinde, sinemanın en sevilen tiplerinden biri haline geldi. Pembe Panter filmleri birbirini izleyip gitti, sayıları dokuzu buldu. Jenerik niyetine sunulan ve Friz Fereleng’in yarattığı Pembe Panter de, Clouseau/Sellers’ın kendisi kadar meşhur oldu.
Gerçi bu filmler hep uzun kollu, uzun bacaklı, sevimli suratlı, biraz safça panterimizin maceralarıyla başlar; ama Pembe Panter aslında ilk filmde çalınan pembemsi bir elmastır. Aynı zamanda, Peter Sellers’ın Fransız müfettişi canlandırmasıyla başlayan film dizisinin ortak adıdır.
Bu dizinin jeneriğiyle hayat bulan bir dizi kısa canlandırma filmi ve her ikisinde de hazır ve nazır olan canlandırma karakter Pembe Panter’in kendisi. En çok da bu son anlamıyla, birçok çocuk ve büyüğün gönül hırsızı olmuştur. | |
|
Sellers da öyle. 1963’te Blake Edwards’ın yönettiği Pink Panther’da, Müfettiş Clouseau ikinci derecede bir karakterdi. Esas kahraman, kibar hırsız Sir Charles Litton’dı, yani benzersiz David Niven. Fransız Clouseau’nun ise onu yakalayacağım diye debelenip dururken biraz arka planda kalması planlanmıştı. Olmadı ama. Sayısız karaktere kolaylıkla, inandırıcı bir şekilde bürünmesiyle tanınan İngiliz aktör sayesinde bir anda ön plana çıktı. Hatta ilk filmde Peter Ustinov oynamadığı için seçilen, o sıralar sadece ülkesinde tanınan Peter Sellers, çoğu kişinin kafasında öncelikle Müfettiş Clouseau olarak kaldı. Zaman zaman kapışsalar da, 1963’ten beri Pembe Panter dizisinde (Örneğin, Party/Parti) onunla çalışan yönetmen Blake Edwards da benzer bir kaderi paylaştı. Birinci sınıf başka komedileri, hatta komedi janrı dışındaki başarılı filmlerine rağmen, onun adı da Pembe Panter dizisiyle aynı nefeste anılır oldu. | |
|
Pembe Panter dizisinden dört film, bu ay CNBC-e’nin Komedi Kuşağı’nı oluşturacak. Bir tanesi, Peter Sellers’ın bizzat oynadığı Revenge of the Pink Panther. Clouseau bu filmde, onca zamandır ona tahammül eden patronu Dreyfus’u (Herbert Lom) çıldırtacak, uşağı Cato (Burt Kwouk) ile yakın dövüş idmanlarını sürdürecek ve on altı suikast girişimini atlatıp kendine ölmüş süsü verecek. Sellers’ın Clouseau macerasının beşinci filmi Revenge of the Pink Panther vizyona girdiğinde çok iyi iş yapmıştı (Diğer filmler ise, A Shot in the Dark, 1964; The Return of the Pink Panther, 1974; The Pink Panther Strikes Again, 1976). Gerçi, heyhat, 1980’deki ölümünden önce, Peter Sellers’ın son Clouseau rolü tam Sellers hayranlarına göre, çünkü üstad sayısız kılığa bürünme konusundaki ustalığını bir kez daha kanıtlıyor. Abartılı Fransız telaffuzu da cabası.
 Pembe Panter ve Müfettiş Clouseau
Sellers, Pembe Panter’i mecburen bıraktıysa da, Edwards onu bırakmadı. The Trail of the Pink Panther ile The Curse of the Pink Panther da bunun kanıtları. Aktörün ölümünden iki yıl sonra çekilen Trail of the Pink Panther’da, efsanevi elmas yine çalınmıştır, Clouseau’ya da yeniden onu bulma görevi verilmiştir. Elmasın izinde bir başka ülkeye gider, bir uçağa biner, uçak kaybolur. TV muhabiri Marie Jouvet (Joanna Lumley), aralarında Clouseau’nun sabık eşi Lady Litton’ın da bulunduğu (Capucine) kişilerle konuşur. Ne yazık ki bu film çevrilirken David Niven da hastaydı, hatta doğru dürüst konuşamadığı için dublajlıdır. Edwards, Curse of the Pink Panther’da da (1983) eski ‘Panter’ filmlerinin Seller klipleri ve bölümlerinden yararlandı. Bu sefer Clouesau’yu, Clifton Sleigh adlı biri (Ted Wass) arıyordu. Müfettiş’in eski patronu, nasıl olsa bulamaz diye bu görevi Sleigh’e vermişti. Yeni kahramanımız kayıp müfettişi tanıyanlarla söyleşirken, eski filmlerden parçaları kullanma fırsatı doğuyordu.
|
|
|
|
| | 
Bu filmde de, ilk Pembe Panter’den beri tanıdığımız Sir Charles Litton (Niven), yeğeni George (Robert Wagner), Dreyfus (Herbert Lom), Lady Litton (Capucine) var. Ve elbette vazgeçilmez uşak Cato (Kwouk). Roger Moore da, Jacques Clouseau olarak ikinci derecede bir rolle karşımıza çıkıyor.
Bu ayın dördüncü Pembe Panter filmi ise, yönetmen Edwards’ın Curse of the Pink Panther’dan on yıl sonra çektiği Son of the Pink Panther. Yeni detektifimiz, Jacques Gambrelli (Roberto Benigni) adında, umutsuzca beceriksiz bir Fransız polis. Bir kaçırma olayına karışıyor, güzel Prenses Yasmin’e (Debrah Farentino) abayı yakıyor. | |
|
Dreyfus ve vahşi Koreli Cato yine esrara dahil, Claudia Cardinale de ilk filmdeki karakteriyle, yani elmasın sahibi prenses Dala olarak karşımızda.
1963’te başlayan macera, otuz yıl sonra ve sekizinci film ile dokuzuncu film arasında on yıllık bir fasılanın ardından, Benigni ile son buluyor. Henüz Oscarlı yönetmen değil, elbette. Bu arada, Alan Arkin’in de Müfettiş Closeau rolünü üstlenerek sırasını savdığını hatırlatalım. Arkin, Edwards’ın yönetmediği (Bud Yorkin yönetmişti) tek Panter filmi olan Inspector Clouseau’da (1968) oynamıştı. Pembe Panter filmlerinin unutulmaz bir adı ise, müziğiyle Oscar alan Henry Mancini. Bu müzik, pembe yaratığın hayranlarının dilinden düşmeyen bir marş halini aldı.
| |
| |
38. Rotterdam Film Festivali başladı
