| | | | 3 güzel hareketi aktarayım, sonra derbiye damgasını vuran olaylara geçerim.
Rapaiç’in 26. dakikada attığı golde Mondragon’un, herhalde şapkası olsa, çıkartırdı. Ama o pozisyonda Rapaiç’e, o şutu, o kadar rahat vurma alanı bırakan Galatasaray defansındakiler neyini(!) çıkartırlarsa kendilerini affettirirler, Allah bilir. Yine de Sezar’ın hakkı Sezar’a... Sağdan gelen ortaya, top yere inmeden öyle bir sol vurdu ki Rapaiç, çizgi üzerindeki Victor kazara kafasını uzatsa, sezon sonuna kadar kendine gelemezdi. 1-0...
Aradan birkaç dakika geçti... Aynı bölgede, biraz daha uzak bir mesafede bir serbest vuruş kazandı Fenerbahçe, yine Rapaiç orijinli bir füze çıktı ayaktan, top kavis alıp sol 90’a giriyordu, yani, Mondragon’un baraja göre pozisyon aldığı sağ köşenin tam tersine... Mondragon, iki adım atıp nefis yaylandı ve son anda, tam çatalda bir şamar vurdu topa... Yıllardır maç seyrederim, ne yalan söyleyeyim, hiç bir jenerikte dahi bu kadar mükemmel; hatta mucizevi bir “90’dan kurtarış” hatırlamıyorum. Danimarkalı Schmichael’ınkiler de dahil... 5 dakikaya bir nefis gol, bir harika şut, bir de mükemmel kurtarış sığınca “Derbi dediğin böyle olur” demeye başlamıştım... Yanılmışım...
İlk yarı, her ikili mücadelenin Ali Aydın düdüğüyle durdurulduğu bir 45 dakika seyrettik. İkinci yarı başlarken, şu geçiyordu aklımdan: Sakatlar bahane, gerçekleri görelim: Sergen’i bir kenara koyun, sonra da Avrupa Şampiyonu olmuş Galatasaray’ın takım kadrosunu istediğiniz kadar didikleyin... Bir Revivo, bir Rapaiç, 36’lik da olsa (santrafor gibi santrafor) bir Andersson yok Cimbom’da... Hatta (çok silik günlerinden birinde olan) bir Abtullah’ın yerine koyacağı Hakan Ünsal’ı bile, malum sebeplerden yok artık... İkinci yarı, Galatasaray’ın tek ümidi olabilirdi: 1-0’ı son 15 dakikaya kadar koruyacak, Fenerbahçe’nin yorgunluğuyla skora sahip çıkma sevdası birleşirse, son dakikalarda gol(ler) bulacaktı...
Ali Aydın, kolay kart gösteren, hadi biraz daha farklı söyleyelim, her gördüğüne kolay çalan bir hakemdi... İlk derbisi diye tarz değiştirmeye niyeti yoktu ya! Önce Emre-Andersson didişmesinden, Emre’nin payına düşen sarıyı gösterdi, sonra da gole giden Rapaiç’e yaptığı faulde kırmızıyı... Tribünler biraz rahatladı. Çünkü, o ana kadar Fener aleyhine çalınan her faul düdüğünde “İ.. Federasyon, İ.. Hakem” nakaratına malzeme oluvermişti Ali Aydın. Bence, atıldıktan sonra, Emre de bir bakıma rahatlamıştır(!). Tribünler, o dakikalarda hep bir ağızdan “O... Çocuğu Emre Aşık” tezahüratını çok sevmişlerdi. Emre’nin anasını tanırlar mı bilemem ama insanın 30’una doğru bilmem ne çocuğu olmayacağını bilmeliler; yok, eğer Emre, ezelden beri öyleyse(!), birkaç sezon önce sarı-lacivert formayı giydirip tribünlere niye çağırdınız, diye sorası geliyor adamın... Hayır yani, Galatasaray seyircisine kötü örnek oluyorlar(!) Fatih Akyel’in eski kaptanı Bülent’e yaptıklarını gören taraftar, Fatih’i Ali Sami Yen’de bağrına mı basacak sanki !
Ardından Serhat-Batista didişmesi ayakta devam edip bayrama bir hafta varken kurbanlık koç toslaşmasına dönüşünce, daha iyi tos vuran Batista kırmızı kartı gördü. Serhat, zaten aldığı darbeyle yere yıkılmış, “Hakem Batista’yı atsa da kalksam!” diye bekliyordu. Aynı pozisyonda, yetmiyormuş gibi, bir de kel Hasan Şaş’ın kıskançlığı tuttu sanki... Yerde yatan Serhat’ı uzun ve yağlı saçlarından tuttu da tuttu... Bir kırmızı da Hasan’a, etti mi size 3 ihraç kartı... Böyle olaylı maçlarda en hırçın adam Bülent Korkmaz’dır.. Gözlerim onu arıyor, hayret o, olaylara bakıp bakıp gülmekte... Bir kasti hareket sonrası sarı, ardından alkış ve aynı alaycı gülüş... Yılların tecrübesine rağmen, Kaptan Bülent de derbinin stresini kaldıramadı (yıllardır hangi büyük stresi bir “kaptan” gibi davranıp kaldırabildi ki zaten?) bir kırmızı kart da onun payına... Alt tarafı iki haneli sayıdan tek haneli bir sayıyı çıkartacağım ama, iş derbi maçında hesap yapmaya gelince, bocalıyor insan. 11’den 4’ü çıkartıyorum: Zor zar “7” diyorum, içimden...
Buraya kadar anlattıklarım gözlerimle gördüklerimden ibaret... Bence hepsinde haklıydı Ali Aydın. Bir tek Emre’nin pozisyonunda direkt kırmızı yerine 2. sarıdan kırmızı gösterse (ne farkedecektiyse!?) daha doğru olurdu gibime geliyor. Serhat-Batista toslaşmasında Serhat’a hiç kart çıkmaması da doğru değildi...
Yıllar önce, Fenerbahçe stadı yine, ne yapıp edilip, Galatasaray derbisine ilk kez bir gece maçı için yetiştirilmişti. O, ilk ışıklı Şükrü Saraçoğlu maçında hakem Oğuz Sarvan’dı. Arif ve Erdal Keser kırmızı kart görmüş, Galatasaray yine kaybetmişti (2-0) Maç sonunda bir Galatasaray taraftarının kısılmış sesle, feryat figan bağırdığını hatırlıyorum: “Bu mu lan, Galatasaray’lı olduğu söylenen Oğuz Sarvan!?”
Bu gece de Fener yönetimi ne yapıp edip stadın 52 bine çıkan kapasite artışını Galatasaray derbisine yetiştirdi. Gergin ortam yine Cimbom’a yaramadı. 4 kayıpla 3 puan verdiler. Bu kez da maç sonrasında telefonum çaldı, Galatasaraylı bir dost şaşkın ve isyankar bir ses tonuyla soruyordu: “Bu mu lan, 2 sene önce, maçtan sonra Hakan Şükür’ün formasını isteyen hakem!?” | |
