Efsaneyi bilmem ama Fener geri döndü

Yoksa, milli takım hocalığına kadar yükselmiş, ilk gelişinde omuzlara alınmış bir insanın havaalanında yanına sokulup hakaret eden, polislerden çekinmese tekme tokat girişecek bir avuç çapulcu gencin arsız istekleriyle mi yönetilmekte Fenerbahçe?

Tayfun Öneş
NTV-MSNBC


26 Aralık— Yıllardır dilimize doladığımız, Türk futbolunun “istikrarsız”lığı konusuna (buna pek ala “iktidarsızlık” da denebilirdi) Galatasaray’ın UEFA Kupası ile Milli Takımımız’ın EURO 2000’de “ilk sekiz”e girme ve Dünya Kupası finallerine katılma başarısından sonra pek değinmez olmuştuk. Sağolsunlar, Fenerbahçe yönetimindekiler yine içimizde bir şeyleri depreştirdiler.

			Denizli’nin istifasını, daha doğrusu istifa ettirilmesini yerinde bir karar olarak görüp gerekçe olarak Şampiyonlar Ligi (ŞL)’deki “0” puanı, Türkiye Kupası’ndan elenmeyi ve ligde art arda alınan mağlubiyetleri sayacak olanlar, kusura bakmasınlar ama daha çook şey anlatmaları gerek... Hem de kocaman külahımıza. Elbette o başarısızlıklar yaşanmıştır ama bu istifa eylemi geçmişi mi yoksa geleceği mi düzeltmek için yapılan bir eylemdir? Önce onu iyi kavramak lazım. Şimdi, bu istifaya sevinen Fenerbahçeliler “kim geçecek takımımızın başına?” diye hayal etsin dursunlar bakalım... Hadi, en çok da biz süsleyelim o hayalleri ve İngiltere’ye kadar uzanarak biraz da zafere doymuşluktan dolayı bu sene baş aşağı giden Manchester United’ın tepesinden dünyaca kabul görmüş Alex Ferguson’u alıp İstanbul’a getirtip boynuna da sarı-lacivert kaşkol dolamış olalım. Ya da Johan Cruyyf’u, ya da Fabio Capello’yu... Peki, bu kadar süslü ve renkli hayal dünyası olanlar bile bu saatten sonra gelecek bir antrenörden bu sene şampiyonluğa ulaşacak bir Fenerbahçe doğmasını düşleyebiliyorlar mı? Yukarıdaki isimlerden (gelmezler ya, “geldiler” diyelim) hangisinin yarım sezon sonunda başarılı olma şansı Denizli’ninkinden daha fazladır, söyler misiniz? Kazım Kanat’ın dün akşam televizyonda güzel bir benzetme yaptığını söylediler: “Denizli-Fenerbahçe ilişkisi baştan beri aşksız bir evlilik gibiydi” demiş... Doğru, çok doğru ama, Denizli’nin desti izdivacına talip olanlar bunu baştan düşünselerdi daha iyi olmaz mıydı? Ya da başka bir evlilikten örnek verelim. Galatasaraylılar Lucescu ile delice aşk sonrasında mı oturdular nikah masasına. Mantık evliliklerinden de mutluluk doğmuyor mu futbolda? Ya da hem aşk, hem de mantık evliliği yapamıyor olmanın suçu bir zamanlar Galatasaray’lı olan Mustafa Denizli’de mi yoksa takımı o tür bir aşkla kendisine teslim edecekleri bir hocayı yetiştirememiş olan koca Fenerbahçe Cumhuriyeti’nin mi? Yıllar sonra, ilk kez bir antrenör bir sezonu bir bütün olarak tamamlayıp ikinci sezona başlayınca bunu hararetle ve biraz da hayretle karşılamış, sağda solda konuşur olmuştuk: “Nihayet Fenerbahçe’de de bir şeyler değişiyor” diye. Ve Aziz Yıldırım’ı, kaynayan kazan FB’nin tepesine yıllar sonra konmuş bir talih kuşu olarak görmüş, gösterdiği “istikrar ve sabır” konusunda “helal olsun” demiştik. Çünkü futbolda istikrarın en temelinde, en azından orta vadede, aynı teknik direktörle çalışmak yatıyor. Hele kalıplaşmış sayılabilecek bir futbol ekolünüz yoksa, atalarınızın yaptığı “Irmaktan geçerken at değiştirilmez” uyarısına da ihanet ederseniz, istikrarsızlığı dolayısıyla da başarısızlığı içinize buyur etmiş olursunuz. Sezon başında yapılan seçim yanlış, ikinci seçim daha doğru bile olsa, faydası ancak bir sonraki sezonda görülebilir diye düşünüyoruz ki onun da bir garantisi yok. İşte bu yüzden Sayın Yıldırım doğru gelişen yönetim menatlitesi konusundaki ümitlerimizin üzerine bir yıldırım gibi düşmüş, her şeyi “sil baştan” etmiştir. Bırakalım laf ebeliğini gerçeklere geçelim. Eloğlu uzun vadede kalıcı başarılara hiç zafer görmeden geçen ilk yıllara katlanarak ulaşıyorken ilk sezonunda şampiyonluk tattırmış bir hoca için bu sabırsızlık niye? Ya da ŞL’de alınan “0” puana bu serzeniş neden? Daha önce Fenerbahçe ŞL’de çeyrek finallere, yarı finallere mi yükselmişti? Haa! Pardon, bir ara 7 puan almıştı değil mi? Hani şu Manchester’in tek kale oynayıp gol atamadığı ve Boliç’in balıyla rakibin poposuna çarparak giren golden sonra 3 puan alınan sene... O grupla bu grup aynı mı ki? Ya da bu sene de ikinci tura çıktığı için bu konuda nazire yapan Galatasaray ilk sene “0”ın üzerinde kaç puan toplamıştı acaba? Alınan iki beraberlik sayesinde 0+2 puan! Dönelim “Annemizin Ligi”ne: Tabela lideri Beşiktaş, Galatasaray’ın maç eksiğini hiçe sayıyor ve bayram ediyorsa biz de aynı tabelaya göre yorum yapalım. Kelle uçurmak için ille de mazeret ararsanız, bardağın hep boş olan yarısına bakarsınız. Yani 5 adet mağlubiyete... Ya galibiyetler? Söyliyelim: İlk 3 sıra ki aynı zamanda nam-ı diğer “sabırsız 3 Büyükler” olurlar; tamamı 11 galibiyet almış durumda. Fenerbahçe’nin galibiyetler konusunda “ah, vah!”lık bir durumu var mı? Üstelik de bitime daha 17 maç varken... Ve rakipler kolay kazanılmış penaltılarla günü kurtarır, zirveye tutunurlarken aylardır Fenerbahçe lehine çalınmış bir penaltı düdüğü yokken. Biz mi yanlış gözlerle izliyoruz maçları, medyanın cellatları mı miyop? Fenerbahçe şampiyonluğa ulaştığı dönemde bile bu kadar gol pozisyonuna girmiyordu. Sanki takım yeni yeni “takım” gibi oynamaya başlamıştı da 6 pas içindekilerin beceriksizlik ve şanssızlık katsayıları 6 misline çıkmıştı. Birkaç hafta önce Rekorlar Kitabı’na geçeceğiz diye övünülen galibiyet serisinin sonunu getiren Beşiktaş’ın attığı ilk gol ofsayt olarak “doğru” değerlendirilseydi, Fener devreyi BJK’nin üzerinde bitirmiş olacaktı. O zaman “hep destek, tam destek” devam mı ediyor olacaktı? Yöneticilerin infaz ilhamları, böylesi yan hakem hatalarıyla mı beslenmekte? Fenerbahçe futbol takımı bu kadar mı ince ipliklerle tutturulmakta geleceğine? Yoksa, milli takım hocalığına kadar yükselmiş, ilk gelişinde omuzlara alınmış bir insanın havaalanında yanına sokulup hakaret eden, polislerden çekinmese tekme tokat girişecek bir avuç çapulcu gencin arsız istekleriyle mi yönetilmekte Fenerbahçe? Her küçük fıratta bu istifaya iştah kabartan Fenerbahçeli taraftarlar son gelişmelere sevinedursunlar, ama onlardan daha çok sevinenlerin ve kıs kıs gülenlerin ezeli rakip taraftarları olduğunu, daha da kötüsü Avrupa Şampiyonluğu hayallerinin yine bir başka bahara kaldığını bilsinler!

NTVMSNBC 'ye iyi erisim için
• Microsoft Internet Explorer
• Windows Media Player kullanın